donderdag 29 oktober 2009

DOPING

Bomen goud gekleurd. Het gras, nog groen, behoeft geen maaier. Het is herfst. Al bijna winter, en dan is alles wat leeft gestorven. Voor de steller deze kan het wel eens een winter worden die niet meer over gaat. Komend weekend begint het schaats seizoen met de eerste World Cup wedstrijden. Claudia Pechstein is er nog niet bij. Voorlopig voor 2 jaar geschorst vanwege vermeende dopinggebruik. Ze vecht het aan. Ze moet wachten. Ze wil nog een keer naar de Olympische Spelen. In de afgelopen 20 jaar, ja u leest het goed, twintig jaar heeft ze 8 keer op het schavot gestaan. 5 keer op de hoogste treden. Maar het goud lijkt nu verder weg dan ooit. Als zij de rechtszaak verliest is schaatsen voor mij een gedane kwestie. Ze is te puur, te oprecht, te eerlijk om haar eigen lijf te dopen. Als zij lacht is het netzo ijsbrekend als het guitige hoofd van Agassi na een winstpartij uit vervolgen tijden. Drie keer buigen naar het publiek. Na 1998 stond hij tijdens de Grand Slam 5 keer op de hoogste treden. Daarvoor was hij anderhalf jaar de weg kwijt. In de armen van Barbara Steisand nam hij christal meth, een lekkere partydrugs. Het is doping, maar je wordt er geen betere tennisser door. Agassi is te puur, te oprecht, te eerlijk om zijn lijf te dopen. Hij heeft 20 jaar toptennis gespeeld en heeft net als Pechstein in die periode de liefde voor de sport uitgedragen. Aan de zijlijn staan nu de beulen om mij, de liefhebber, een eeuwige winter in te leiden.