vrijdag 4 december 2009

Claudia


In 1987 reed een meisje van 15 jaar oud met de regelmaat van de klok rondjes op een racefiets op de wielerbaan ergens in Oost-Berlijn. De baan lag temidden van een uitgestrekt sportcomplex. Het was pronkstuk van de DDR en via een uitwisselingprogramme kreeg de steller dezes de mogelijkheid om een kijkje te nemen in de keuken van de (top)sport van dit communistische land. Telkenmale reed zij rondjes van 33 seconde en een paar tiende. En dat meer dan een uur. Navraag leerde mij dat dit meisje aan hardrijden op de schaats deed. In Europa wisten wij van niets want op de banen waren nooit Oost-Europese wedstrijdschaatsers te zien geweest. Ik had een kort gesprek met haar en ik moest haar naam maar goed onthouden want ooit, zo zei ze met de stelligheid van een vast geloof, zou ze Olympisch kamioen op de lange afstanden worden. Na de val van de Muur heeft zij woord gehouden en werd Claudia Pechstein de beste Olympiër van Duitsland ooit. 22 jaar later zou ze nog 1 keer willen deelnemen, maar verhoogde bloedwaarden gooide de deur op slot. Geen toegang tot Vancouver. Is zij een dopingzondaar? Ik geloof er geen barst van. Ze is in mijn ogen te oprecht om zich te bezondigen aan bloeddoping. Haar sportbeleving van meer dan 20 jaar is liefde. Ik heb dat met eigen ogen vanaf het prille begin zelf gezien. Daarom kan ik het niet rijmen met de idee dat ze mij al die jaren om de tuin geleid heeft.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten